Okay, Querciabella is voor mij één van de sterkste en, zonder enige twijfel, best presterende domeinen van het moment binnen de ganse Chianti Classico appellatie. Een appellatie die ondertussen opnieuw(!) haar terechte plek mag innemen als één van de belangrijkste wijnregio’s op deze aardbol! Het is ooit anders geweest nochtans…
Toen ik net begon met weekendwerk bij Spiga d’Oro, het restaurant van mijn ouders, zag de wereld er nog helemaal anders uit. Flashback naar 2001/2002. Algemeen rookverbod in de horeca was op dat moment (helaas) nog lang niet van kracht en mijn hoofdtaak bestond erin de jassen van de gasten aan te nemen, water bij te schenken, glazen af te ruimen en, jawel hoor, asbakken te vervangen en uit te kuisen. Exotische namen zoals Beta, Delta en Omikron waren toen slechts enkel van tel voor Griekse geleerden. Anderlecht rijfde de ene landstitel na de andere binnen en (ja hoor, toch wel, we komen eindelijk opnieuw tot ons verhaal!) Chianti (Classico) was een schim van wat het ooit was.
Chianti Classico stond dezer dagen synoniem voor dramatische fiasco’s. De naam van de fles was allesbehalve gestolen: die typische mandfles, je weet wel, bekleed met stro, was typisch voor Chianti-wijn en wordt letterlijk Fiasco genoemd… Daarin zat dan een schrale, zure rode wijn met erg hoekige tannines en evenveel lengte als de doorsnee tuinkabouter in je achtertuin. De consument wist dit maar al te goed en meed Chianti Classico zodra ie kon. En gelijk had ie. Chianti Classico was een mikpunt van spot geworden (fles leeggieten en er een kaars inrammen, dan had je tenminste wat aan die fles!) en de weinige topproducenten van de appellatie labelden hun wijnen noodgewongen ‘Vino di Tavola’ in plaats van Chianti of Chianti Classico.
Maar, tijden veranderen! Een rookverbod kwam er, we weten nu allemaal waar Delta en Omikron voor staan, Anderlecht en landstitels plaats je (voorlopig) niet meer samen in één zin, én Chianti Classico kreeg een ware tsunami van kwaliteit over zich heen. Hoe komt dat dan vraagt u zich af? Goh, een combo van factoren eigenlijk. In Chianti (Classico) wisten ze ook wel dat het zo niet meer verder kon, en dat de kwantiteiten naar beneden moesten terwijl de kwaliteit drastisch de lucht in moest. Tegelijkertijd kwam er concurrentiële druk van de zogenoemde ’Nieuwe Wereldlanden’ die kwaliteit én scherpe prijzen konden combineren (althans destijds toch). En, het belangrijkste van al, er stond een nieuwe generatie klaar: terroir-bewuste wijnmakers met knowhow. Dochters en zonen van wijnmakers die in het buitenland stages waren gaan lopen en hun kennis kwamen botvieren in hun prachtige thuisstreek. Tel daar dan nog enkele buitenlandse investeringen bij gevolgd door het eno-toerisme die een nieuwe impuls kreeg en we zijn er ongeveer.
Één van de domeinen die mee in die tsunami zat, was Crombé’s one and only ’schonen boom’: Querciabella, gesitueerd in de commune Greve in Chianti, met een prachtige oprijlaan omringd door wonderlijke eiken. Het domein, gelegen op een heuvel, kijkt ver uit over haar wijngaarden. Het was één van de allereerste domeinen in Chianti Classico om een certificaat voor biodynamie binnen te halen. En vandaag de dag werken ze zelfs volledig in ‘vegan-biodynamic’-stijl (het klinkt complex, het is ook complex…). Dat Querciabella voor menig wijngids, wijncriticus en wijnblogger (en wijnnerd, zoals mij) een favo-domein is, dankt het ook aan haar altitude. De wijngaarden zijn gesitueerd op meer dan 600m hoogte wat voor voldoende afkoeling zorgt, een gigantisch belangrijk detail in tijden van global warming. En dan heb je tenslotte nog de wijnmaker. De befaamde Giacomo Tachis heeft hier ooit nog een hand in de pap gehad, maar vandaag is het de Zuid-Afrikaan Manfred Ing die met de scepter zwaait. En als er een red-hot-famous-name is in Toscana (een beetje zoals de semi-Belg Matthieu Blazy bij Bottega Veneta) dan is het Manfred Ing!
Klinkt allemaal te mooi en te subjectief om waar te zijn? Kijk, in mijn eerste alinea beloofde ik u, lieve lezer, niet te liegen. Dan doe ik dat ook niet. Laat het me je bewijzen. Koop jezelf een fles Chianti Classico 2018 van Querciabella. De basis-Chianti-Classico, kost je de volle 19,60 EUR, en je krijgt er een kleine 100 EUR aan wijnwaarde voor terug. Klinkt nog steeds té? Oooookkaaaaaay… laten we dan eindigen met Jancis Robinson en Walter Speller hun opinie over de 2018. Jancis & Walter zijn internationaal gereputeerde wijnschrijvers en tenminste echte pro’s. Geen wanna-be’s (zoals mij?).
Jancis -> 'Ruby colour. Very composed, superior transparent Tuscan red. No rough edges and yet ample opportunity for further development. Really rather beautiful at this stage. Just what you want of a Chianti Classico. Well done. Buy it!’
Walter -> 'Medium to deep crimson. Gorgeous nose of cherry and with the scent of cigar box. Luscious juicy fruit on the palate and silky tannins that make their mark. Beautiful balance and elegant and concentrated at the same time. Amazing length and focus.'
